Herkes Kendi Yazdığı Hikâyeye İnanır, Bir Başkası Bunu Değiştirene Dek
Sıradan hayatının olağan bir gününe uyandığını sanan, mütevazı yaşamını sürdüren, merhum anne-babasının eşyasıyla tıka basa dolu Ankara evinden çıkmadan kitap çevirisi yetiştirmeye çalışan, kimseye bir zararı dokunmayan, sessiz sedasız, hayli şişman, bekâr, huzurlu bir genç kadın olan Zeyno, günlerden bir gün ablası Berna ile 3 günlük bir yolculuğa çıkıyor.
Çocukluğunun karabasanı Uzun Gölge’nin yıllar sonra ortaya çıkıp “fena şeyler olacak, çok fena” diye fısıldamasından sonra başlayan bu yolculuk Zeynep’in, Berna’nın ve küçük bir sahil kasabasından başlayarak koca bir ülkenin gerçekliğini yerle bir edip yeni baştan kuruyor.
Fena Şeyler, Mutlu Sonlar hafızaya, geçmişle hesaplaşmaya dair bir roman. İki kız kardeşin geçmişleriyle yüzleşme deneyimleri, bireysel ile toplumsal tarihin iç içe geçtiği bir sorgulamaya dönüşüyor. Zaman, roman boyunca, üç katmanda sürüyor ve romanın biçimi, içeriğiyle uyumlu bir şekilde, fragmantal akışlarla, dildeki parçalanmalarla kuruluyor.
