“Bırak akışına sana gelen gelsin pencerenden,

İnan bana bütün dileklerin olacak.

Bırak ki sen akışına, sana gelen kolay gelsin

Kapatmasın inanç kapılarını.

Unut geçmişi, bir şey yok hayat hep anlardan ibaret

Gülümsemen en büyük ibadet.

Bütün soruların cevabı kalbimde duruyor, umut adı

Boşver başkaları ne derse desinler.”

Tam bir ay önce bir gece oturup piyanosunun başında bir şarkı bestelemiş, içindeki bütün güzel dilekleri dökmüştü melodilerle sözlere... Cansu Kovancı, İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Musikisi Devler Konservatuarı öğrencisiydi. Çok yetenekliydi, çok başarılıydı ve çok azimliydi. Büyük hayalleri vardı. Cansu şarkı söylediğinde bence zaman duruyor sadece onun sesi akıp gidiyordu. İleriye dönük belki de bu ülkenin en başarılı sanatçılarından biri olacaktı. Kesin olacaktı. Bir de arkadaşı vardı, Emre Özkan. Emre’de parodi videolar çekip sosyal medyada paylaşım yapıyordu. Büyükte hayran kitlesi vardı. Geçtiğimiz hafta Emre ve Cansu stüdyoda yeni kayıtlar yapmak için çalışmaya başlıyorlar ve ısıtıcıdan çıkan bir alevin bütün stüdyoyu sarması nedeniyle ne yazık ki orada can veriyorlar. Son zamanlarda aldığım en içimi acıtan haberdi bu. Gencecik, parıl parıl iki yetenek, hayalleri ve hedefleri hepsi küçük bir odanın içinde kül olup bitti ve arkalarında kalan gözü yaşlı sevenleri...

Konservatuar öğrencilik yıllarımda ben de yerin altında küçücük stüdyolarda arkadaşlarımla sabahlara kadar, bazen günlerce çalışmalar yapardım. Hayat gerçekten çok acımasız ve ne zaman ne olacağını kestiremediğimiz bir olgu. Şunu söyleyebilirim ki lütfen sevdiklerinizin elini sıkı sıkı tutup her anın tadını keyfini çıkarın. Hayatta hiçbir şeyi ertelemeyin, ertelemeyin ki daha sonra pişman olmayın. Cansu ve Emre’ye rahmet diliyorum. Sizin gidişiniz diğer arkadaşlarınız gibi benim de kalbimde her an varmışsınız gibi yaşayacak. Hayatı geciktirmeden...

Sevgi ve müzikle kalın.