Bir Cuma günü tekbirlerle açıldı aziz bir kitap gibi. Bir çağın karanlık yüzü aydınlandı geceye düşen yıldızlar gibi aydınlandı. Siyasetin ötesinde, söylenenlerin ötesinde tekbirlerle açıldı. Dünyanın tüm renkleri geldi Afrikalı ile Asyalı, siyah tenli ile beyaz tenli sormadan bilmem nereli safa saf dizildi. Ayasofya Camii seksen altı yıl sonra Temmuz’un yirmi dördünde Sultan Ahmet Camiinin yanı başında Süleymaniye’ye bakarak açıldı. Doksan yaşında yaşlı dedem dua etti ölmeden gördüm bu günü diye.. Ayasofya açıldı karanlık dehlizlerinde saklı sırları ile açıldı. Bir neslin karanlık yazgısını yırtarak açıldı. Açılan bir bina değil, mermer tuğla duvar değil… Gökyüzüne yükselen minarelerindeki tekbir sesleri ile arşa yükselerek açıldı.

Açılan bir camii değil sadece

Kalplere vurulan mühürler açıldı. Zehir saçan fikirlerle akılları zehirleyen yalanları yırtarak, zincirlerini kırarak açıldı. Konstantine’yi İstanbul yapan 1453 iklimi ile yeniden ibadete açıldı. Kapısına konan turnikeleri yıkarak, akıllara kurulan setleri aşarak açıldı. Manalarını anlayalım diye mısra mısra, satır satır kalemlerden akan ilim ile açıldı.

Açılan bir camii değil yeni bir devir açıldı

Fetihlerin Sultanı yürüttü bak yeniden gemileri karadan. Yüreklere akan irinleri temizleyerek çağları sonlandırıp yeniçağları açarak tarihin, zamanın ve dahi mekanın hükmüne ilahi bir nida ile açıldı. Aksa’ya kutlu bir müjde ile açıldı bugün. “Bekle Aksa bekle Aksa” diyerek Kabe-i Muazzama dönen yüzü ile kıble kıble tekbirle bir kutlu Cuma namazı ile açıldı.

Şimdi biraz mahsun bir yanımız, bir Kudüs yalnızlığı içimizde ey şehri İstanbul. Esir iken en sevgilinin ilk kıblesi içimizi acıtan dualara sarılarak Ayasofya Camiinde namazları eda ettik.

Bugün bir Temmuz günü selam olsun kutlu güne… Müze idi bu Fethin kalbi. Tekbirlerle, dualarla, namaz kılınarak Ayasofya yeniden açıldı. Bir aziz kitap gibi sayfa sayfa açıldı.