İnternette gezinirken gördüm. Olağanüstü bir durum. Şöyle bir görüntü düşünün: Kocaman bir yılan. Kafası kesilmiş. Yaklaşık bir karış falan. Geride ise devasa bir gövde. Fakat kafa şartlanmış ağız açık, dişler görünüyor. Isıracak birşey arıyor. Saldırıyor. Derken ilk gördüğü şeyi ısırıyor. Kendi kuyruğu. Vücudu saldırıya uğradığının farkında. Kurtulmak için çırpınıyor. Kendisine saldıranın, üç dakika öncesine kadar birlikte olduğu baş olduğunu bilmiyor. Kesik kafa ısırıyor ama o da ısırdığının kendi vücudu olduğunu fark etmiyor. Sonunda iki tarafta ölüyor.

İşte aynen PKK’nın durumu bu. Isırdığı vücut kendi vücudu. Isıran kendi kafası. Aslında ikisi de ölü. Reflekslerle yaşıyormuş gibi duruyorlar. Ama kısa bir sürede ‘hiç’ olacaklar.

Son çareleri büyük kentler

Anlaşıldı ki, PKK zemin kaybettiğinin çok açık bir şekilde farkında. Stratejisi çöktü. “Alan hakimiyeti” dediler, beceremediler, “Şehir işgali” dediler, ağır yenilgi aldılar. Binlerce militanlarını ortada bıraktılar. “Olmadı bari karakollara saldıralım” diye düşündüler, ellerine yüzlerine bulaştırdılar. “Sınır dışında, Suriye’de otonom bölge kuralım” derdindeydiler, Türkiye müsaade etmedi. Şimdi son çare büyük kentlerde katliam yapmaya yöneldiler.

Örgütte açıkça bir strateji değişikliği görülüyor. 40 yıldır insan öldüren bu örgüt, ‘neden şimdi büyük kentlere yöneldi’ diye düşünmek lazım. Çünkü 40 yıldır uyguladığı stratejisi yerle bir. Belli ki hakimiyet kurmaya çalıştıkları alanlarda ağır yenilgi alıyorlar. Bunu örtmek için de her manyağın yaptığını yapıyorlar: “Bomba patlatıyorlar” 

Türkiye bu işi bitirmek zorunda. Hem de anladıkları dilde. Başka yolu yok. Karşımızda gözü dönmüş bir örgüt var. Ankara’da otobüs durağında bomba patlatarak katliam yapan, İstanbul’da maç çıkışında bunu tekrar eden. Yüzlerce-binlerce kişinin kanı elinde olan bir örgüt.

Bilmiyorlar mı?

* Ne kadar isteseler de kitlesel bir iç çatışma yaşatamayacaklarını?

* Türklerle, Kürtlerin birbirine girmeyeceğini.

* Tüm ülkenin, PKK ile Kürtleri birbirinden ayrı şeyler olarak gördüğünü.

* Mahallelerin, ailelerin, dostlukların ayrılmayacağını.

* Bomba patlatarak kazanabilecekleri birşey bulunmadığını.

* Delice davranarak 40 yıldır hiç birşey elde edemediklerini.

Bal gibi biliyorlar. 

“Biliyorlar da neden yapıyorlar” derseniz? Cevabı tek bir kelime: “Akılsızlık”

Twitter’da sallamak kolay

İnternet, özellikle de Twitter kalemşörlerine artık dayanamıyorum. Tüm bastırılmış ilkel alt kimlikler bir anda su yüzüne çıkıveriyor. Şaşkınlık içinde kalıyorum. Bu insanlarla nasıl aynı toplumda yaşıyoruz diye.

Onlarca şehide sevinen mi istersin, kes-yapıştır standart cümlelerle yazan mı? Kimi hain avında, kimileri umursamaz, kimileri ise lafın nereye gittiğini bilmeden, düşünmeden abuk subuk espriler yapıyor.

Yahu kardeşim, etmeyin eylemeyin. Bomba bu bomba. Yani kasıtlı bir katliam aracı. Bunun ötesi var mı? Bunu neresinden tutacaksın. Alçakça bir bombalamayı ‘acaba’ diyerek tartışmak sadece ona hizmet. Daha başka ne yapacaktı adamlar. Tek tek kesecekler mi?

Gün taraf olma günü. Acımızdan, kaybımızdan tarafa olma. Bunun dışında ne denirse, ne yapılırsa yanlış olur.