Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan, yarın Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AK Parti) başına geçiyor ve gemi tekrar alıştığı ve zaferden zafere koştuğu kaptanına kavuşuyor…

Tabii ki bu kavuşma çok dokunaklı sahnelere gebe… Onu ağlayarak AK Parti liderliğinden Cumhurbaşkanlığına yolcu eden kitleler, liderlerine kavuşmanın büyük mutluluğunu yaşayacak ve bu sefer sevinç gözyaşları dökülecek… O duygusal veda konuşmasını hiçbir zaman unutmadık ama herhalde bu geri dönüş konuşmasını da unutmayacağız.

Rahmetli Atatürk ve Özal’dan sonra hiçbir lider bu kadar sevgi ile milletin bağrına basılmamıştır.  O yüzden pazar günü biz Tayyip’i sevenler için bir mutlu gün olacak…

Ama bir de madalyonun öbür yüzü var. Bu olay aynı zamanda kendisini AK Parti’den uzakta ama onu çok seven bir liderin ona yeniden kavuşması, bebeğine sarılıp öpmesi olacak…

Ama duygusallık bir yana bırakılırsa işin bir de siyasi yönü var. Artık Türkiye’de başkanlık sistemi olduğuna göre başkan aynı zamanda siyasi bir şahsiyet olacağı gibi arkasında bir de parti gücü olması gerekecek. Nasıl Amerika’da Barack Obama’nın arkasında Demokrat Parti, Donald Trump’ın arkasında da Cumhuriyetçi Parti varsa Türkiye’de de başkan olmak isteyen mutlaka arkasını bir partiye dayayacak, gücü oradan alacak.

Keşke Turgut Özal da cumhurbaşkanı olduğu zaman Anavatan Partisi’nden, rahmetli Süleyman Demirel de Doğru Yol Partisi’nden istifa etmek zorunda kalmasaydı da partileri hala ayakta kalabilseydi.

Bugün ise AK Parti onların düştüğü durumda değil, ama partinin bazı hastalıkları var ve buna ancak Erdoğan çare olacak gibi. Bu hastalıklar referandum kampanyası sürecinde çok net görüldü ve parti teşkilatında bir silkelenişin gereği ortaya çıktı. İşte herkesin ümidi “Reis gelecek, işler düzelecek…”

Reis dümende AK Parti ve Türkiye yoluna devam ediyor. Hepimize hayırlı olsun.