"İleride ol bütün ayrılıklardan, hepsi arkada kalsın" demiş... Rainer Maria Rilke....

Haklı... Ama ölümü düşünmemiş... Ölüm aklına gelmemis… Daha doğrusu ölüme dair mecburi ayrılışı unutmuş... İleri olsan ne olur; geri kalsan ne olur, halini bilememiş. Ölüm sonrası, Aşk'a dair , hesaplaşmayı bilememiş..

Aşk...

Ya da sandığın şey…

Ben! Kendini şahane bir şey sandırabilirsin kısmındayım…

O...

O'nun  için ne yaşamalar, ne ölmeler göze alırsın… Yine O'nun için nelerden vazgeçersin? Kendinden bile esirgediklerini, avucun da bir çırpıda O'na veriverirsin.

Sevmek bu mu?

Sevince böyle sevilir mi ?

Ne kadar sevildiğini bilmeden sevmek böyle mi? 

Bir insanı sevmek, yalandan kahraman yaratıp, ıstıraplarının, kederlerinin mimarı olmak mı?

Karşılığı olmayan bir sevdanın, olmayan hakimi olmak mı?

O'nun  bir sözü, diğerlerinin bin sözüne bedel miydi?..

Aşk kesişmiyorsa, bütün bu yanlışların kesişme noktası neydi ? 

Madem seviyorsun, o halde acı mı çekmeliyiz, şart mı?

Hepimizin yolu, hiç değilse bir kere bu anlattığım yoldan geçmedi mi?

Ne olur…

Ortağız…

Yalan yok kızlar değil mi?..

Funda'ya takılanlar...

Survivor'un bütün parkurları, hayat gibi... Çıkışı var, arada nefes nefese düşmeler var, nefesinin kesilip durmalar var, düşmeler-kalkmalar var, puzzle var, çamur var, atış var, şansı var, şansızlığı var ve bitişi var... (Tıpkı hayat)

Oya Aydoğan , şu anda uyanmak için, sağlığına kavuşmak için  bekliyor...(Allah'a duacıyız..) 2 genç, 2 küçük çocuğu tekme tokat dövüyor...Ana haber bültenleri defalarca gösteriyor… Çocuklar,  “yapma abi” diye ağlıyor... Dayanılır gibi değil ( Cezası ne olacak acaba)