Ancak ister gönüllü, isterse hükûmet karârıyla oluşan "evde durma durumu" karşısında benim aklıma Michel Foucault'nun "Büyük Kapatılma" kavramı geldi.
Laik siyâsi liderlerden dinî liderlere kadar, herkes korona ile ilgileniyor. Bu "kendi minik etkisi büyük" koronavirüsü seneler sonra ölümüne sebep olduğu insanlarla değil de, başka şeylerle hatırlayacağımız.
Sokakta gördüklerinde yakınından geçmemek için yolunu değiştirenler, mağdur eden Yunan – yâni Batı medeniyetinin(!) kökü – olunca, "çok da şey etmek" gerekmediğini düşünüyorlar.
Târih, akl-ı selim ile davrananların zaferlerini yazar. Târihi kaleme alanlar da, kazanan tarafın aklı-ı selim sâhibi insanlarıdır.
Suriyeliler yokken, Türkiye'yi "dünya cenneti" zannedip "Bunlar geldi böyle olduk" diye çemkirenler, "gündelikçi" olarak evlerine aldıkları yurdun insanını da, şehre ilk geldiğinde "köylü" diye dışlamıştı.
Eski zamanlarda mahallenin âbileri tarafından "minâre gölgesi", "davul tozu" veya "solak tornavidası" almaya gönderilen veletler gibi, birilerinin maskarası olan bu çocuk farkında olmadığı görevini yaptı ve ülkenin gündemde kalması gereken ciddi sorunlar kaynayıp gitti.
Son bir haftadır ülkemizin gündemi tam da böyle bir durumdadır. Ülke gündemini gereksiz yere meşgul eden iki konu var: Darbe söylentisi ve Gezi olayları.
Türkçe için esas uzmanlık alanını bırakıp ömrünü vakfeden rahmetli Prof.Dr. Oktay Sinanoğlu'nun şu sözu çok önemlidir: "Bir millet her nesilde yeniden doğar".
