69’lardı… Bir otobüs vardı, her yağmurda tavandan yolcuların tepesine sular damlardı… Şoför pişkin, kiremit aktarır gibi tavan onaracak değildi ya, bu gölden bu balık tutulur diyerek tepesinden su damlamayan koltukta direksiyon sallamaya devam ederdi.
Şapkası olan kurtarırdı, gerisi; her açıdan daha konforlu her hangi bir şirket otobüsünde yer almanın hayaline dalardı. Çoğu kez yolda kalırdı, erkekler de marş bassın diye arkadan yandan otobüse dayanırdı. Aynı sahip ve o güzergahı kullanan çoğu aynı kişiler, hatayı da hep değişmesini umdukları şoförde bulurdu. Gel zaman git zaman otobüs satıldı, yeni şoförü ile sefere çıktığında, koltukları aynı güzergahı kullananlar doldurdu…
***
Bülent Ecevit, 1972’de İsmet İnönü karsısında Genel Başkanlığa aday olarak girdiği olağanüstü kurultayda yaptığı konuşmada şöyle der:
Demokratik bir partinin kanunlara saygılı özgür üyeleri mi olacağız, kapıkulları mı olacağız!
Türkiye Cumhuriyeti ilk devlet başkanlığı için yapılan seçimlerin güreşe doymayan CHP’li adayı Muharrem İnce de Ecevit gibi bayrak açtı:
Tek adam tüzüğü demokratikleştirilmeli!
Ee tabi bu arada Genel Başkan Deniz Baykal’ın kasetleri çıktığında el ovuşturanlar da bu partideydi, Genel Başkan seçtikleri Altan Öymen’i genel kurula davet etmeyenler de bu partideydi…
Şimdi Muharrem İnce, demokratik bir tüzükle tek adamdan kurtulmak istiyor.
Ama Erdoğan’ın yeni yönetim sistemi var ya; valla tam İncelik… Bi de parlamentodan kurtulmak için referandum yapacaktı ki… Varsın fakirlerin üstüne ince ince bir kar yağsındı…
***
Hep değişim, hep yenilik…
İşleri yolunda gitmeyen herkes yaşama bir yerlerden yeniden başlamak istiyor. Ama:
Yaşama yeniden başlamak için, en azından bir kez ölmek gerekiyor!
69’lardı… Bir otobüs vardı, her yağmurda tavandan yolcuların tepesine sular damlardı… Şoför pişkin, kiremit aktarır gibi tavan onaracak değildi ya, bu gölden bu balık tutulur diyerek tepesinden su damlamayan koltukta direksiyon sallamaya devam ederdi.
