Ya derdime derman, ya katlime ferman…
“Ya derdime derman, Ya katlime ferman” demişti Turan EMEKSİZ’e hitafen yazdığı şiirinde Enver GÖKÇE.
Yoksulluğa, hırsızlığa, Adaletsizliğe, Arsızlığa, halden anlamazlığa, yalancıya, zorbaya bu nasıl devran der gibi, isyan etmenin, direnmenin sorgusuz baş cümlesi gibi yazmış cümleyi…
“Ya derdime derman, Ya katlime ferman” diyerek yüreğimi söküp kötünün, yobazın, sürüngenin, yalakanın, hainin kafasına ölümün her türlüsünü göze alarak vurasım geliyor..
“Artık yeterrrrrr” diye haykırarak direnmek için yazmış adeta…
Ellerim, kollarım, bacaklarım, kalbim titriyor.
Dengesiz düzene uşaklık edenler, kıyımlar, katliamlar, göz yumulan yolsuzluklar ve bin bir yalan dolanla sömürdükleri yürekleri kanatırken, insan olmayana ve insanlıktan anlamayana karşı direnmek, ayağa kalkmak yanlıştır diyenler bizlerden olabilir mi?...
Her olayı bütün gerçekliği ve doğallığıyla ortaya sermesi ve halka aktarması gereken haber ajansları bile ranta ve güce biat etmişken sundukları haberler cehennem muhallebisine dönmüşken sessiz ve sözsüz kime yakışır sanıyorsunuz?...
Yüce gönüllü peygamber “haksızlığa karşı susan dilsiz şeytandır”. Derken insanlık onurundan uzak kalmış, ve kokuşmuş “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” felsefesini ayaklarının altıda ezmedi mi sizce?...
Toplumun sorunlarına duyarlı ve ortak acılara karşı direnirken bütün karanlıklara inat güzel yarınlar için, omuz omuza karanlıkları değil, aydınlık sabahları bekleyip onursuzca yaşamayı ret etmenin ön sözüdür. “Ya derdime derman, Ya katlime ferman “ cümlesi…
Ne demişti şair
Yok Öyle Umutları Yitirip Karanlıkta Savrulmak.
Unutma Aynı Gökyüzü Altında Bir Direniştir Yaşamak
VESSELAM
