Herkesin son sevilme tarihi vardır!
Geceye geçmiş olsun.
Tara saçını, kes sakalını,
İç ısıtan gülümsemenle, güzelliğini boyalarla örtmeden,
Çık sokağa…
Aynı dili konuşmasan da aksın dudaklarından,
İlk gördüğün canlıya, komşuna, arkadaşına,
Gülerek yüksek sesle uzatarak Günnaydıınn diye bağır.
Sesin duyulsun uzaklardan.
Şaşırt inadına selam vermeyenleri.
Aydınlansın köhne beyinler.
Ay gibi çıksın ortaya tüm güzellikler.
“Seni seviyorum hayat. Bugün yine çok güzelsin” diye haykır evrene.
Aç kollarını iki tarafına kanatların gibi olsun.
Büyüleyen danslarıyla kar tanelerine eşlik et.
Görenler deli deseler de aldırma.
Uç, içindeki yaşam sevincinle bırak kendini, rüzgâr savursun seni götüreceği yere.
Durduğun yerde, bazı gözlerde hasret, kimi dudaklar da gülümse göreceksin.
Sahiplenecek bir yürekte, kimi dost arayacak.
Konuştukça dinleyecek, sustukça hissedecek.
Birileri kıskanacak.
Kimileri düşmanlık besleyecek kirli kalplerinde.
Aldırma.
Bırakıp gittiklerine üzülme, yokluğunda değerini öğreneceklerdir.
Tatlı söze kanabilen gönlün, acı söze yanıyorsa kopup gittiklerini dert etme.
Sen onlar için yanmayı göze almışsan demektir ki yüce bir kalbe sahipsin.
En güzel takın yüreğindeki merhamet, yüzündeki kocaman gülümsemendir.
Hatırlayarak ölüyü diriltebileceğin gibi, unutarak diriyi de öldürebilirsin.
Kendine, bu hayat benim diyerekten muzipçe şen kahkahalar at.
Mutlu, mutsuz duygularını sustur.
Sarılma işini kollarına bırak.
Geçmişi unut.
Ve Gülümse…
Çık gökyüzüne, bulutlarla çarpış, yağmur olup düştüğün toprağa sarıl yeniden filizlen.
Tomurcukların açmaya başladığında,
Konuşmak yerine susmanın,
Yaklaşmak yerine mesafe koymanın,
Beklemek yerine unutmanın,
Seni daha az incittiğini öğrenmiş olacaksın.
Susmanın güzelliğini muhatabın arifse anlayacaktır.
Yağmurun sesiyle, karların dönerek düşmesini izle.
Şiirle, şarkıyla, tutkuyla sarhoş olmanın keyfini sür.
Rakıyla, şarapla sarhoşluğun zamanın köleliği olduğunu anlayacaksın.
Ağıtı, çığlığı bilirsin, amma önemlisi susmasını da bileceksin.
İyilik yap. Fakat unut.
Gönül fakiri ol. Sevgiye aç kal.
Bilmelisin ki, pahalı eldivenler değil, ellerini tutunacak birisi ancak ısıtır.
O ele sahip olamamışsan, ne kadar zengini olursan gönül fakirisindir.
Ömür, yokluğun varlığına sarılacak kadar uzun bir yer değildir.
Tek bir kişinin yokluğu, çevrendeki tüm çokluğu hiç yapacaktır.
Yağmur damlaları bir birleri üzerine incitmemek için düşmezler.
Kar taneleri de öyledir.
Sen düşeni eziyor sanırsın, onlar sarılıp güçleniyorlardır.
Bir de unutma, ne olursa olsun,
Herkesin son sevilme tarihi vardır!
O gün gelmişse düştüğün toprağa girmelisin ki kalanlar,
Huzurla, sevgiyle, barış içinde Gün aydın diyebilsinler.
* * *
5 Şubat 2023 sabahı 04.17’de deprem de vefat edenlerin anısına…
Geçmiş olsun Türkiye’m…
