SEVGİ VAR YA ŞU SEVGİ…
Bugün Sevgililer Günü!
Hani şu kapitalist düzenin icat ettiği, tüketim çılgınlığının bir parçası olan 14 Şubat. Hani tüm sevgililerin sevgisinin tavan yaptığı gün!..
Şimdi bana “Bırak şu saçma sapan sevgililer günü muhabbetini” dediğinizi duyar gibiyim. Bıraktım zaten. Benim için sevgililer günü sadece SEVGİ’nin günü. İnsanların birlik ve beraberlik içinde olduğu, kardeşlik ve dostluğu pekiştiren bir gün benim için 14 Şubat. Sevgiyi tanıma, anlama ve anlamlandırma günü. Ne yazık ki sevgi konusunda hala eksiğiz. Eğer insanlar bu kadar sevgi dolu olsaydı dünyada bu kadar savaş, zulüm, bu kadar ölüm, bu kadar kalleşlik ve ayrılık olmazdı!
Eski Yunan felsefesine baktığımızda “sevgi” evrende birleştirici bir ilke. İnsanın ve insanlığın en yüce, en doyumsuz, en güçlü ve bağlayıcı bir duygusu. O, bütün kötülükleri bütün kinleri, kıskançlıkları yok edecek ve onların yerlerine dostluğu, birliği ve iyiliği ikame edebilecek bir güç.
Günümüze baktığımızda sevgi vermektir, paylaşmaktır. Sevgi arzudur, samimiyettir.
Sevginin dili, ırkı, dini, erkeği, kadını, çocuğu yaşlısı genci olmaz. Sevgi evrenseldir. İnsanları dinine, ırkına, rengine, coğrafyasına, zenginliğine, rütbesine, makamına ve iktidarına bakmadan ve ayırım yapmadan sevmeli.
Sevgi aynı zamanda kendimizle iyi geçinmektir. Anlayışın, hoşgörünün, barışın ve uyumun şemsiyesi altında toplanmaktır. Kendimizi, zaaflarımızla sevmek, her olumsuzluğu pozitif bir güzelliğe çevirip, her zaman, her koşulda bir gülüş sunabilmektir hayata.
Ön yargılardan arınıp, alışkanlıklara teslim olmadan, ince şeyleri anlamaktır sevgi. Kendimiz için istediğimizi, başkaları için de yürekten istemektir. Bencilliğin tuzağına düşmeden özgürlüğü seçmektir.
Büyüklerin dünyasında çocuk olmanın masumluğunu yaşayarak örneğin küçük prens gibi, bozulmamış bir saflığı, iyi niyeti, temiz ve berrak bir kalbi taşımaktır sevgi.
İnsanın kendi sınırları, sorunları, takıntıları, alışkanlıkları, umutları ve yaşamlarıyla boğuşurken, dostlukları, arkadaşlıkları anımsatmaktır sevgi.
Sevgi iyiliktir, dostluktur, emektir.
Sevgi, insan psikolojisinde çok güçlü yeri olan bir duygu. Gerçekten içten, menfaati olmadan seven insan bulmanın zor olduğu günümüzde gerçek sevgiyi bulmakta zor artık.
Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmaz. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide. Yaşandıkça yaşatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar. Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden.
Ne geniş ne uzun bir tanımı var sevginin. Görüyoruz ki tüm bu kavramlar karışımı içinde bir iki cümle ile anlatılacak bir şey değil. Onu ancak çoğaltabilir ve önünde saygıyla eğilebiliriz. Tıpkı şair Ataol Behramoğlu’nun şiirinde söylediği gibi:
“Bütün insanları dostun bil, kardeşin bil kızım
Sevincin ürünüdür insan nefretin değil kızım.
Zulmün önünde dimdik tut onurunu,
Sevginin önünde eğil kızım.”
Şunu unutmayalım ki Dünya dünya olalı beri sevmek yormak insanı,
sevgisizlik yorar
KUTLU OLSUN SEVGİ GÜNÜ!
