ELVEDA SAYIN BÜYÜKELÇİM…
Geçen hafta bugün bir büyük adamı, Büyükelçi Murat Karagöz’ü sonsuzluğa ve unutulmazlığa uğurladık.
Denizde hayatını kaybeden çok değerli diplomatımız, Lizbon Büyükelçimiz Murat Karagöz’ü ve aynı zamanda kravatını çıkarıp kot pantolon tişörtüyle karşınıza geçen bir dostu yazmak istedim. Bendeki iki ayrı Murat Karagöz’ü.
Yıllar önce Sayın Büyükelçi ile yapmış olduğumuz bir sohbette bana Devlet-i Aliye’yi temsil eden özenle seçilmiş, güvenle görevlendirilmiş büyükelçilerimizin, o isimsiz kahramanlarımızın başarılarından söz etmişti. “Bir büyükelçi kolay yetişmiyor ve kolay olunmuyor” demişti.
2013 yılında Moğolistan’a atanan Murat Karagöz, kısa bir zamanda herkesin tanıdığı ve herkesin sevdiği, saygı gösterdiği büyükelçilerden biri olmuştu. Moğolistan’a geleli henüz iki yıl bile olmadan birçok önemli işlere imzasını atmıştı. Bunlardan bazıları Türk Kültür Günleri, Film Festivali, Türk Yemek Haftası, defileler düzenlemiş ve Türkiye’nin ünlü “Moğollar” grubunu ilk defa Moğolistan’a getirmişti. Sayın Büyükelçi sosyal sorumluluk faaliyetlerine de destek olmuş çocuklar, gençler, kadınlar ve yaşlılara yönelik faaliyetlerde bulunmuştu. 120’ye yakın öğrenciyi “Türkiye Bursları” programına dâhil ederek eğitime katkı sağlamıştı.
Moğolistan Devleti, özel sektör ve halk tarafından takdir edilerek kendisine dört “Onur Madalyası” takdim edilmişti. Eskiden beri ortak tarih ile bağlanan Türkiye ve Moğolistan vatandaşları, Büyükelçi Karagöz’ün görev süresinde, karşılıklı olarak vizesiz seyahat etmeye başlamıştı. Bu gerçekten büyük bir başarıydı.
Ulan Batur kendisini “Tarihin Elçisi” olarak anıyordu.
Koyu bir Fenerbahçe taraftarı olan Karagöz futbol oynamaktan da çok büyük keyif alıyordu. Büyükelçilik personeli ile birlikte bir etkinliğe katılarak yeşil sahalarda top koşturmuştu. Bununla birlikte bisiklet sporuna destek vermiş olup ve 2017 yılında sosyal medyada büyük bir bisiklet grubu tarafından kendisi “Bisiklet Dostu Büyükelçi” ilan edilmişti.
Ulan Batur’u kendisi sayesinde duymuş, öğrenmiş ve sevmiştik. Ayrıldığında Moğolistan halkı gözyaşları içerisinde uğurlamıştı onu.
2016 yılında Amman’da göreve başlar başlamaz yine orada da Türkiye lehine pek çok başarıya imza atmış, Türkiye’yi tanıtmak ve iki ülke arasında yakınlaşmayı güçlendirmek için canla başla çalışmış ve bir onur madalyası da oradan almıştı. Ürdün Kralı yıllar sonra Sayın Büyükelçimiz aracılığıyla ilk kez Türkiye’ye gelmişti.
2019 yılında Ürdün Büyükelçiliği görevinden sonra uzun ve yorucu Ankara günleri başladı. Enformasyon Dairesi’ne Genel Müdür olarak dönmüştü. “Antalya Diplomasi Forumu”nun organizatörlüğü görevini üstlendiğinde en iyisini yapmak için yine kolları sıvadı.
27 Nisan2022’de RadyoBir’de YorumluYorum programımızın konuğu olmuş kendisiyle Kamu Diplomasi’ni ve Antalya Diplomasi Forumu’nu konuşmuştuk.
Gençleri çok severdi, onları destekler, hiç kırmaz ve her etkinliğine katılırdı. Hiç kıyamazdı onlara. Kız çocuklarını çok sever ve önemserdi.
2023 yılında Lizbon’a atandığında kendisini arayıp tebrik ettiğimde “Ben bayrağa hizmet ediyorum” demişti. Portekiz’de de az zamanda çok güzel işler başarmıştı. Ve o çok sevdiği ay yıldızlı bayrağı ile bizlere veda etti.
Büyükelçi sosyal medyayı çok iyi kullanırdı.
Türkiye geçen hafta efsane bir devlet adamını bir büyük adamı, Büyükelçi Murat Karagöz’ü çok sevdiği babacığı Tuğamiral Erdinç Karagöz paşamızın denizine teslim ederek baba yanına yolcu etti. Yine bir gün bir sohbetimizde “Bunu da yaptım ya. Bana karada ölüm yok artık dedem” demişti. Doğru, karada olmadı! Deniz çekmişti onu.
Şimdi gelelim dostum Karagöz’e. Hani sorarlar ya onu nasıl bilirdiniz? Anlatayım o halde:
2014 yılında bir adam tanıdım memleket sevdalı, işine mesleğine sevdalı. Oğula, anaya sevdalı, sarıya laciverte, Ata’ya sevdalı.
Cesur mu cesur koca yürek bir adam tanıdım. İşi gereği ser verip sır vermeyen bir adam.
Attığı her adımına çok dikkat eden, mesleğine ve görevine itina ile yaklaşan.
Tarihten edebiyattan coğrafyadan sanattan her konuyla dolup taşan… Zaman zaman çocuk kalpli zaman zaman koca bir yetişkin.
Bir adam tanıdım güleç mi güleç, sohbetinde hoşluklar olan, yardımsever, mütevazı, dost canlısı. Yani adam gibi adam!
O adamı Lizbon’dan cennete uğurladık. Ölüm hiç yakışmadı, eğreti durdu!
Nur içinde yat güleç yüzlü değerli dostum. Gördüğün gibi dağıldık, ama toparlayacağız elbette. Çünkü sen hiç sevmezsin. Dik durmak, vaziyete hakim olmak senin hayat motton.
Üstün çabanla hizmet ettiğin ve çok sevdiğin vatanın için vermiş olduğun her bir emeğine minnettarız.
ELVEDA SAYIN BÜYÜKELÇİM, HOŞÇA KAL DEDEM.
Sevgi, saygı, minnet ve rahmetle…
