İKİ VİLAYET TEK ACI : HALEP VE BOSNA
Bugün 11 Temmuz. Srebrenica Soykırımı’nın 21. yıldönümü. Unutmadık. Dünyanın gözünün önünde kısa sürede en az 8372 Boşnak’ın katledilmesini unutmayacağız. Nasıl ki Kerbela içimizde bir sızı ise Srebrenica da öyle. Can bedende kaldığı sürece unutmak mümkün değil. İntikam için, kin, nefret için değil. Yeniden yaşanmaması için, adalet için, kim olduğumuzu unutmamak için. Unutmayacağız. Srebrenica’da nelerin yaşandığını, anma törenlerini de gazete haberlerinden ayrıntılı şekilde okuyabilirsiniz. Ölenleri isim isim görmek, hissetmek isterseniz Potoçari Şehitliği’ne gitmek, beyaz mezar taşlarına dokunmaktır önerim.
Bugün başka bir şeyden bahsetmek istiyorum. Halep ve İstanbul arasındaki mesafeden. 1210 kilometre. Saraybosna ve İstanbul arasındaki mesafeden. 1160 kilometre. Srebrenica biraz daha yakın. 1100 kilometre. İkisi de eşit mesafede İstanbul’a... Gönlümüze de. Saraybosna’da Gazi Hüsrev Bey Camii vardır. Her şey ortadan kalksa o camii bizi oraya bağlar. Oradaki dualar, İstanbul’a yollanır. Kablosuz bir bağlantı vardır Saraybosna ile İstanbul arasında.
Halep’te de bir Hüsreviye Camii var. Gazi Hüsrev Bey yaptırmamış onu. Ama hemen hemen aynı dönemin eserlerinden. Deli Hüsrev Paşa namındaki Şam Beylerbeyi yaptırmış. Gel zaman git zaman Osmanlı idari yapılanmasını tadil etmek istemiş. Bosna ve Halep, vilayetler olmuş. Vilayet dediysek, Halep’in sancağı Adana, Bosna’nın Mostar, Travnik. Şimdinin bir ülkesi neredeyse. İşte tarih böyle birbirine bağlıyor İstanbul’a neredeyse eşit mesafedeki bu iki gönül toprağını.
Önce 21 yıl öncesine gidelim sonra bugüne. 21 yıl önce soykırımdan geçirilmek istenen Boşnaklar değildi sadece, tüm bir Osmanlı’ydı. İyice güçsüz düşürdükleri topraklardan tüm izlerimizi silmek için yapılan insanlık dışı bir saldırıydı. İnsanların yanında camilerde hedef alındı. Yeniden ayağa kalkmasın diye, temellerinden hem de. 21 yıl sonra Halep. Aynı acılar yaşanmaya devam ediyor. Muhacirler Türkiye’de ve ellerimiz bu karanlık günlerin geçmesi için duada. Bir gözümüzden akan yaş Srebrenica içinse diğeri Halep içindir. Göz ikidir, gönül tek.
Bosna’dan Srebrenica’dan bir anne çıksın yola. Bir de Halep’ten bir anne. İkisi de yola düşsün. Anlatsınlar yaşanılan acıları, İstanbul’a doğru. Anlatsınlar acıları dünyanın merhametsiz yüzüne doğru. İki vilayet, paylaşsın tüm acıları. İstanbul’da buluşsunlar. Sonra Çanakkale’ye, mahşer yerine doğru... Yürüsünler. Halepli bir Boşnak’ın Srebrenicalı bir Arap’ın mezarının başında birer Fatiha okusun. Sonra Kabe’ye, yani hem İstanbul’un, hem Bosna’nın hem Halep’in yüzünün günde beş defa döndüğü topraklara... Bu acılar bitsin diye dua etsin. Gazi Hüsrev Bey Camii’nden Hüsreviye’ye dualar uçsun. Dünü unutursak yarınımız yoktur. Bunu zihnimize iyice kazıyalım. Halep’in acısını hissetmiyorsa İstanbul, Srebrenica için yüreği hala yanmıyorsa o zaman korkun. Coğrafya, kağıtta değil gönülde çizilir. Unuttuysak hatırlayalım. Acılar bir oldukça azalır. 8372 yürek gönlümüzde yer ettiği sürece yaşar.
