Bugün Neslican Tay'ı düşündüm. Sanki o hiç gitmemiş ve bir sabah uyanıp twitterı açtığımda onun hayata meydan okuyan mesajları ekranıma düşecek gibi hissediyorum. Gitmemiş ve bizimle yaşıyor gibi.
Onurlu bir mücadelenin güler yüzlü savaşçısıydı.
O kadar kişinin hayatına dokundu ki,
cesareti,
inancı,
umudu...
Geçen yıl dayımı da bu hastalıktan kaybettik. Canımızı yaktı. Şuan bir arkadaşımın küçük kızı da bu mücadeleyi veriyor.
Kanser nasıl yayıldı! Sağlıksız ürünler! Stres dolu bir hayat!
Yaşamak sandığımız, ama ‘nefes’ almaktan başka bir şey olmayan bu dünyada.
Herkesin bir şeyle sınavı var.
Birbirinizi kırmayın, nefret söylemlerine yer vermeyin.
Hayat öyle abartıldığı kadar da uzun değil!
Sevgiden daha önemli bir duygu yok!
Onurlu bir yaşam,
güzel bir yolculuk,
ve sevgiyi yaymak için yaşayalım.
Hayatıma değer katan iyiler olduğu kadar bana ‘neden kötü bir insan olmamam gerektiğini öğreten’ kötüler de oldu!
Var oluşumuzun bir sebebi varsa,
her birimizin içindeki o güzelliği yaymak olmalı...
Tanıdığım veya henüz tanıyamadığım,
Yolumun kesiştiği ve kesişemediği herkese önce sağlık, sonra dostluk diliyorum!
Dünyayı güzelleştirmek bir gülümsemeyle başlıyor.
Evrenin tek anahtarı güler yüz!
O güzel kapıdan girin, hırsınızı ve öfkenizi değil, gülümsemenizi paylaşın çünkü gülerek kazanacağız...
Bugün Neslican Tay'ı düşündüm. Sanki o hiç gitmemiş ve bir sabah uyanıp twitterı açtığımda onun hayata meydan okuyan mesajları ekranıma düşecek gibi hissediyorum. Gitmemiş ve bizimle yaşıyor gibi.
