ailelerin umut dolu bekleyişi devam ediyor
Diyarbakır’da HDP İl Başkanlığı önünde 2019 yılının Eylül ayında başlatılan evlat nöbeti, 2139 günü geride bıraktı. Her geçen gün kararlılıklarını artırarak sürdüren 384 aileden 62’si bugüne dek çocuklarına kavuştu.
Bugün ise Irak’ın Süleymaniye kentinde PKK’lı bir grubun silahlarını yakarak imha etmesi, evlat nöbetindeki ailelerde büyük bir sevinç ve umut dalgası yarattı.
Silahların sustuğu bu tarihi günde gözler bir kez daha Diyarbakır’daki çadırların önünde bekleyen annelere çevrildi.
"Fotoğraflara Değil, Evlatlarımıza Sarılmak İstiyoruz"
Oğlu Ramazan'ın 2015 yılında henüz 16 yaşındayken kandırılarak dağa götürüldüğünü belirten Mevlüde Üçdağ, silahların susmasının kendileri için çok daha büyük anlam taşıdığını ifade etti:
“Yıllardır burada yüreğimiz parçalanarak nöbet tutuyoruz. Bugün PKK’nın silah bırakması, bizim için çocuklarımızın da bırakılması demek. Cansız fotoğraflarla avunmak istemiyoruz artık. Evladımıza sarılmak, onu koklamak istiyoruz. Zafer annelerin olacak. Bu mücadeleyi birlikte başardık, şimdi sıra çocuklarımızda.”
"Eylem Sonuç Verdi, Şimdi Gözümüz Yollarda"
11 yıl önce 22 yaşındaki oğlu Mehmet’in dağa kaçırıldığını anlatan Sariye Tokay ise yılların özlemini yüreğinde büyüttüğünü ve silah bırakma kararını duyduklarında gözyaşlarını tutamadığını söyledi:
“6 yıldır burada bekliyoruz. PKK’nın silah bırakması bizim için çok büyük bir gelişme. Bu adımı sevinçle karşıladık. İnşallah bu gelişme çocuklarımızı da kapsar. Umudumuz var, artık yolun sonuna yaklaştığımıza inanıyoruz.”
Süleymaniye'den Diyarbakır'a Taşınan Umut
Irak’ın kuzeyinde gerçekleştirilen ve bir grup PKK’lının silahlarını yaktığı sembolik törende ateşe atılan silahlar, sadece bir örgütün sona yaklaşan varlığını değil, aynı zamanda onlarca annenin yeniden filizlenen hayallerini de temsil ediyor.
Diyarbakır’daki çadırlarda gözyaşı ve dualarla geçen her gün, şimdi yeni bir dönemin eşiğinde...
Evlat nöbetinde yıllardır bekleyen aileler, artık sadece susmuş silahları değil, kendi kapılarına dönen çocuklarını görmek istiyor. Onlar için bu sessizlik bir bitiş değil, bir kavuşmanın habercisi olabilir.
