Sormayın farkındayım, aldığım görevleri en iyi şekilde yerine getirme çabası içinde ertelediğim onca işin başında gelen mesleğim, gazeteciliktir.
Evet, farkındayım memlekette ‘domuz sürüsü görüldü, kanadı kırık güvercin tedavi edildi’ ya da ‘Kelebeklerin toplu ölümü’ başlıklı haberler dışında haber yapamayan gazetecilerin yanı sıra teknolojiyi fesatlıklarına kurban edip, her yazdığı satırla kendilerini Uğur Mumcu, Musa Anter sananlar türemiş.
Bu bölgenin insanlarının yaşananlarla ilgili haber ve yorum beklediğini ve bunu onlara verecek olanların gazeteciler olduğunu unutan bu sanal fesatların başta Erdoğan hatta neden hapiste tutulduğunu hâkimlerin bile anlamadığı Demirtaş’ın okuduğunu sanmaları ise ayrı bir önemli psikolojik sorun olarak karşımızda durmakta.
Başta, bu sanal gazeteci İstanbul gibi bir metropolde Ardahan’ın adını her yere yazdıran Ardahan Günleri sonrasında Ardahan Bal Festivali ve sonrasında şu anda yoğun bir tempo ile toparlamaya çalıştığımız Serhat Ardahan Spor’un sorunları ve yoğunluğu dolaysıyla ertelediğim ama not ettiğim gazetecilik mesleğimi bıraktığımı sanıp, sanalda türeyicilerinin dipte köşede ellerindeki telefonlarla gazeteciliğe soyunmalar ve arada birde sözüm ona bana da laf dokundurmaları ise bir başka konu.
Bunların bana dokunarak meşhurlaşmak istediklerini anladığım satırlarında gördüğüm diğer bir şey ise hepsinin birere klavye kabadayısı, devrimcisi, milliyetçi olması da bana bir başka zulüm.
Çünkü biz kırk bacıyız bir birbirimizi tanırız sözünün ötesinde bunların 41’inin çok yakından tanıyan benim bunlarla uğraşacak vaktimin olmadığını bilmenin fırsatını da yaşamaktalar.
Sormayın farkındayım, aldığım görevleri en iyi şekilde yerine getirme çabası içinde ertelediğim onca işin başında gelen mesleğim, gazeteciliktir.
