BİTMEDİ ORYANTALİST RUHUNUZ
Bu ülkede kaç ‘Saz’ icracısı vardır, Saz’ın ustası, duayeni kaç isim vardır?
Ya da şöyle soralım: “Bu topraklar kaç bin yıldır sazın ruhuyla harmanlandı?”
Saz üstatlarının hangileri el üstünde tutuluyor, biliyor muyuz?
Başkaca,
bu üstatların hangi biri şu meşhur festivallere konuk oldu?
Diyeceksiniz ki, pazar pazar sorularla başlayan yazı pek hayra alamet değil gibi…
Ama demeyin…
Demeyin ki birileri “bunlar”a bazı şeyleri de söylüyor olsun…
Peki kimdir “bunlar” dediğimiz?
Hani hepimizin bildiği, yabancı müzisyenlerle doldurulan festivaller var ya,
işte onlar…
Değerlerini unutup para peşine koşan “vakıf festivalleri”
Soralım onlara…
Kaç saz üstadı ‘saz belgeseli’ yapmak için vakfınızdan bütçe bulabildi?
Onu bırakın kaç tanesi bir proje için kapınızı çalma cesareti gösterebildi?
Belki de hiç…
Ama iş kendi kültürlerini Batı’nın gözünden görmeye gelince ilk sıradalar…
Serzeniş, kişilere ve üretilen işlere değil,
Elbet, herkes istediği malzemeyi “kullanarak” istediği üretimi yapar ve satar
Sözüm yok…
Sözüm,
“Bir dakika senin kişisel hikayenin ismi Anadolu’nun binlerce yıllık kültür birikiminin başlığında olmamalı…” tavsiyesi ve eleştirisi yapmayanlaradır…
Neden…
Çünkü farkında değilsiniz...
Çünkü kendi değerinizi bilmiyorsunuz…
Çünkü bitmedi oryantalist ruhunuz…
Bitmedi elin kaşığıyla kendi yemeğinizi yemeniz…
Kime mi diyorum, açın bir internet sayfası girin şu meşhur festival-vakıf sayfalarına bakın bir listeye,
Anlarsınız…
***
KEMANE ÇALGISINI BİLİYOR MUYUZ?
İran Azerbaycan, Türkiye ve Ermenistan’da çeşitleri vardır. Yaylı bir çalgıdır…
Kemança, Kamançe, Kamança gibi birbirini çağrıştıran isimleri vardır…
Türkiye’de de Kabak Kemane ve Anadolu Kemançası olarak isimlendirilir…
Halk müziğindeki bilinirliliği Ege zeybeklerinden başlamıştır… Lakin bugün hem solo çalgı hem de orkestra çalgısı olarak yaygın biçimde icra edilir…
Şimdi sorumuz şu…
Bu ülkede bu çalgıyı icra eden kaç müzikçi tanıyoruz?
Bu çalgıya ömrünü vermiş kaç duayen var biliyor muyuz?
Belki bir,
Belki de hiç…
Kendi ülkemizin kemane sanatçısı Ali’yi tanımıyoruz da, enstrümanı tutması bile yeterli olan bir yabancıyı “saz üstadı” olarak görebiliyoruz…
İstanbul’un bilmem ne performans merkezine gelen,
Ve enstrümanın A’sını Z’sini bilmeyen, yabancı bir “Kemançacı”yı binlerce kişilik salonda karşılıyor, ayakta alkışlıyoruz…
Yine aynı kişinin Ankara’nın bilmem ne salonunda yaptığı konserinde bir tane doğru ses basmadan, makamının tınısını vermeden çaldığı “Misket” havasını ayakta alkışlıyoruz da acaba ne yaptığımızı biliyor muyuz?
Söyleyecek söz bulamıyorum…
