NANKÖRLÜĞÜN FELSEFESİ
İyilik yaptığınız insanın tırnağı, kalbinize oturur öyle değil mi? Bunu yapan kendisine yapılan iyiliğin değerini bilmeyen veya yapılan iyiliği çabuk unutandır. Ayrıca nankör olmanın da okkalı tanımıdır. Çoğunlukla dost bildiğinizdir.
En çabuk unutulan şey iyiliktir.
İnsan, doğuştan hem iyiliğe hem de kötülüğe meyli olan bir varlık. İnsan aynı zamanda da kendisine yapılan iyilik, yardım ve nimetlerin farkına varma konusunda da zayıf bir varlık. Dolayısıyla kendisine yapılan yardımın veya iyiliğin kıymetini bilmeyen insanların sayısı günümüzde artıyor.
Nankörlük, almayı bilen ama vermeyi bilmeyen, sağlıklı iletişimden haberi olmayan, bencil bir kimsenin en son ulaşabileceği son nokta ve bir kişilik özelliğidir.
Nankör kelimesi Türkçe bir kelime değil. Farsça bir kelimedir. Farsçada "nānkūr" şeklinde telaffuz edilmektedir. İnsanların isimlerinin önüne gelen bir sıfattır. Bu sıfat kişilerin karakterlerine, duygularına, yaşayışlarına, konuşmalarına ve hareketlerine göre nitelendirilmektedir. Bu bağlamda nankör insan yapılan iyiliklerden anlamayan bir insandır. Bu tür insanların hem kendisine hem de çevresine pek yararları dokunmamaktadır.
Nankörlük duygusu hainlik ve ihanet alışkanlığı doğurur ve zamanla huy ve mizaç edinilerek kişilik özelliği olarak yıkıcı davranışlarla bireylere zarar veren sonuçlar doğurmaya başlar.
Aslında nankörlük bir hastalıktır. Yapılan iyiliklere, sahip çıkmalara, gösterilen saygı ve sevgiye karşılık vermeden kötülük yapma girişimlerinin sonucu olarak ortaya çıkar.
Vefa yoktur. Vefa, minnettarlık duymak ve kişinin kendine saygısı sayesinde sahiplenme ve aitlik gösterme çabalarına girmeyi ifade eder. Ama nankörlük ağır basınca vefa ve minnet duygusu yok olur.
Kendini düşünme, kendi çıkarları peşinde koşma, başkasını düşünmeme gibi bencil davranışların yanında üzerine düşeni yapmama, sorumluluk edinmeme, tembellik göstererek başkalarının sırtından geçinme derdine düşmektir.
Kötülüğün kaynağında yer edinen nankörlük duygusunu alt etmenin yolu insani özellikleri edinmek ve iyilikten yana davranışları hayatımıza adapte edebilmek yolun başında ki ilk adımdır. İyilik içeren davranışlarda bulunmak, sözleri ve eylemleri düzeltecek düşüncelere kapılmak atılacak adımlardır.
Bencillik duygusundan sıyrılmak ve toplumsal hayatın sadece bir parçası olduğumuzu unutmadan dayanışma ve birliktelik ruhuna karşı uyumlu bir zaman-mekân algısına sahip olmaya çalışmak amaç edinilmelidir.
“Düşman kör nişancıdır ama dost nerden vuracağını iyi bilir” der La Edri.
Vefalı insan; hatanızı da görse, iyiliğinizi unutmaz. Nankör insan; bir tek zararınızı görse, bütün iyiliklerinizi unutur. İnsanlara iyilik yaptıkça maalesef ki iyiliği sürekli sizden bekliyorlar ve sizin göreviniz gibi düşünüyorlar. Sebebi de insanların emeklerini ve çabalarını küçümsemek, kıskançlık göstererek diğerine karşı öfke duymak, nefret beslemektir.
Nankörlük dürtüsünün temelinde hırs vardır, öfke-nefret duymak, kıskançlık beslemek vardır.
