Düşersin
Her dize bir iç çekiştir. Her mısra, kalpten dökülen bir sır...
Genç bir şairin duygularla dokuduğu, kelimelerle soluklanan içsel dünyasına hoş geldiniz.
“Kalpten Kaleme”, her hafta kalbin en derin yerinden gelen dizelerle sizi duygunun, hatıranın ve zamanın içinden geçirecek.
Bu köşe, gündelik hayatın sessiz anlarında yankılanan o iç sesi, söze dönüştürüyor.
Kalpten gelen her kelime, kaleme yakışır.
İşte ilk şiir:
Düşersin....
Öyle bir düsersin ki...
Hiç beklemediğin bir zamanda...
Hem de hersey çok güzel derken, birden düşersin...!
gözden,..! gönülden...! öylece düşersin... !
Tıpkı zirveden bir taşın hızlıca yuvarlanması gibi düşersin...
Yürürken yanında olanlar
Sen düşünce kaybolur bir bir,
boşuna dememişler gözden ırak,.. Gönülden ırak ...
Kimi öyle der, kimi böyle der
dünyada haklıdır herkes zaten...
Düş de gör derler, işte o... Benn...!
Düştüm öyle kötü düştüm ki... Düştüm ve gördüm!
Düşünce ben, daha da çok gördüm, sadece gözümle değil... Aklımla, kalbimle, hislerimle de gördüm...
Vefayı, vefasızlığı da gördüm,
Yakın kim? Uzak kimmiş onu da gördüm...
Tanıdığım herkesi bir bir, aklımda gördüm...
Dedim ya! Düşünce ben, daha da çok gördüm ...
Herkes unuttu beni,
Ama benim kalbim hep özledi...
Herkes yürüyor, kimi iyi kimi kötü.. Yürüyor, çünkü düşmediler.. Arkaya da baksalar ne görecekler?
Ben de yokum ki zaten...
Düştüm... Hz. Yûsuf gibi derin bir kuyuya düştüm,..
Öyle düştüm ki...
Zifiri karanlıkta kaldım hem.
Yine de gördüm ben,
Karanlık, görmeye engel değilmiş meğer ..
Çok korktum, çok ağladım,
İliklerime kadar üşüdüm derler ya...
Öylece düştüm işte ben...
Düştüm... Hz. Yûsuf gibi üç karanlıkta kaldım...
düştüm... Hz. Eyyûb gibi her yerden yara aldım...
Derdimle kaderimle baş başa kaldım...
Ne kadar gözyaşı döksem ne fayda?.. Unutulmak yazılmışsa, düşünmekte de yok fayda..
Tıpkı vefat eden gibi herseyi ayne’l-yakīn gördüm...
Aradaki fark ne?
Onlar konuşamıyor çünkü mevta, ben anlatabiliyorum ama.... Ne diriyim...! Ne mevta...!
