Tevekkül
Kalp bahçesini yeşerten iman çekirdeği büyüyüp inkişaf edince verdiği en güzel ve en lâtif çiçeklerde biridir tevekkül.
Mütevekkilâne hareket etmek, hakiki bir imanın neticesidir. Tek tek sebeplere yalvarıp el açmaktansa üzerine düşeni yapıp Rabb’inden beklemektir, sebepleri de yaratan, idare ve terbiye eden Rabb’inden istemektir.
Hayatın yükünü, bütün ağırlıklarını Allah’ın sefinesine gönül rahatlığıyla, huzurla teslim etmektir. O’ndan başka kimseye minnet etmemek, dilencilik etmemektir, insan için en büyük hürriyettir. Kendisine inanıp itimad eden kullarının işlerini suhuletle yoluna koyan, kullarından yardımlarını esirgemeyen Allah ne güzel vekildir, ne güzel yardımcıdır.
İtimâd edilecek ne güzel yegâne Zâttır. Bütün kâinat “Hasbünallahi ve ni’mel vekil” zikrini hâl diliyle söylerken insan, ebede giden uzun ve zorlu yolculuğunda hadsiz düşmanlarına karşı acz, zaaf, kusur ve noksanıyla kendisine yüklenen onca yükle birlikte tüm sıkıntılardan, düşmanlarından ancak Allah’a olan kuvvetli imanıyla, teslim ve tevekkülüyle kurtulabilir.
Ölümün, ayrılıkların verdiği ruhun elemini ancak Allah’a ve âhirete olan imanıyla dindirebilir. Zira bilir ki, her şeyin sahibi, her derdin devâsı Allah’tır, her şeye gücü yeten Allah’tır. Tek başına ümmet olan Hz.İbrahim’in (as) içine atıldığı dehşetli Nemrud’un ateşi “Hasbünallahi ve ni’mel vekil” âyetinin nuruyla, Rabb’ine olan teslimiyetiyle, tevekkülüyle gül bahçesine döndürüldüğü gibi Allah’a itimad edip dayananların, mütevekkilâne hareket edenlerin iki dünyası da cennet bahçelerine çevrilecektir.
“Tevekkül edeyim” derken sebepleri tamamıyla yok saymak, hiçbir şey yapmayıp oturup beklemek tevekkül perdesi altında tembellik etmektir. Bütün şartları sabırla yerine getirerek işini Allah’a bırakmak tevekküldür.
Çiftçi toprağı sürerek fiili duâsını yapar,rızkı topraktan veya başka sebeplerden değil Cenâb-ı Hak’tan bilip O’na minnet eder ve şükrederse; talebe derslerine çalışıp gayreti ve muvaffakiyeti Allah’tan bilirse ancak tevekkül etmiş olur.
Tertib-i mebâdide tevekkül, tevekkül, tembelliktir. Terettüb-ü netice noktasındaki tefviz, tevekkül- ü şer’îdir. (Sözler)
