KÖROĞLU KRİTERLERİ
Tüfek icat oldu mertlik bozuldu. Kim der? Köroğlu. Doğrudur. Silah icat olduğundan beri insanlar arasındaki eşitliğin şekli değişti. Ülkeler diğer ülkeleri hakimiyet altında tutabilmek için silahlardan yararlanıyorlar. Sadece işgal etmek için değil. Ekonomik olarak boyunduruk altında tutabilmek için de silahlar önemli bir rol üstleniyor. Mavzer diye bildiğimiz tüfekler Mauser firmasının ürettiği savaş araçlarıdır mesela. Kendi silahlı kuvvetlerimizde ithal silahlarla mücadele ederiz. Dolayısı ile barışı, savaş araçlarına ödediğimiz diyetlerle ayakta tutabiliyoruz.
Türkiye, terör belasına düçar olduğu günden itibaren Kaleşnikof’un adını duyar oldu. Keleş de denilen bu savaş aracı AK-47 isminde bir Rus tüfeği. PKK terörü nedeniyle sık duyar olduk ismini. Soğuk Savaş bittikten sonra dünyanın farklı yerlerinde devletlerin yanı sıra farklı gruplar tarafından peynir ekmek gibi satın alınmaya başladı. Dünya üzerinde 200 milyondan fazla AK-47 yani Kaleşnikof kullanılıyor. Her 35 kişiye bir AK-47 düştüğü anlamına geliyor bu. Karlı bir endüstri olduğu söylenebilir. Bağımlılık yapan bir silah türü ve belki bu silaha duyulan bağımlılıktan dolayı barış bir türlü gelmiyor.
Diğer silaha gelelim: G3
G3 ve AK-47 birbiriyle karşı karşıya geldi Türkiye’nin yakın tarihinde. İki silah da bu memleketin topraklarında farklı amaçlarla kullanıldı. G3 nizami harbin silahı, diğeri ise terörizmin aracı olarak kullanıldı ağırlıkla. Biri Amerikan diğeri Rus olarak zihinlerde yer etse de iki silahın da esas menşei Almanya. Yani bizim adına türküler yakılan mavzerin memleketi.
Savaş kirli bir endüstriyi ortaya çıkarıyor ve beraberinde kan ve gözyaşını çoğaltıyor. Türkiye’nin karşı karşıya kaldığı darbe süreci silah endüstrisinin gözünü ne kadar karartabileceğinin açık bir örneği… Silahlara veda derken, vatanı savunmak için kullanılan silahları demiyoruz elbette. Ancak kendi ülkesine doğrultulan silahların susmaktan başka yolu kalmamıştır. Kışlaların şehir dışına çıkması, askeri birliklerin yeniden yapılanması güzel gelişmeler. Sonucunun da niyetlerle uyumlu olmasını gönülden diliyoruz.
15 Temmuz silahlara karşı duran bir halkın, tek kurşun sıkmadan nasıl başarıya ulaşabileceğini gösterdi. İç savaş heveslilerini elleri böğürlerinde kaldı. Şimdi sivilleri silahlanmaya teşvik eden sorumsuz kişilere verilebilecek tek cevap, yüreklerimizin silahlardan daha üstün olduğunu söylemektir. Darbe teşebbüsünü başarısız kılan silahlara karşı daha çok silah değil silahlara karşı silahsızlık oldu.
Ordunun sembolü G3, terörün sembolü AK-47 olabilir. Ama sivil gücün sembolü sadece inanmış yüreklerdir. Bunun eşsiz bir silah olduğunu, dost düşman görmüş oldu. Anadolu irfanı bir iç savaş ihtimalini, sadece ellerini kullanarak bertaraf etti. Dünyanın içinde bulunduğu şiddet sarmalından silahsızlanma ile çıkabilmesi için de büyük bir örnek teşkil etti 15 Temmuz Direnişi. Silah endüstrisi bu işten hiç ama hiç hoşlanmadı. Silahsız kahramanlık mı olur diye dudak büküyorlar. Evet, silahsıza ateş etmek namertliktir. Bir de: Mert dayanır namert kaçar.
