Coşku bahçesi

Coşku ebedi özden gelir ve hep orada vardır. Coşku, herkeste zaten vardır, dışarıdan empoze edilmez. Coşkuyu dışarıda aramadığınızda ve yalnızca iç dünyaya döndüğünüzde o his hep sizinle kalır ve hiç yok olmaz. 
Öz varlığınızın derinliklerine indiğinizde nedensiz coşkuyu hissedeceksiniz. Acı çektiğinizde ve kendinize ‘Neden acı çekiyorum?’ diye sorduğunuzda bir kavrayış ve idrak başlar. Bu kavrayış sizi acılardan özgürleşmenin anahtarını verir. Acıların farkında olmak, onlarla yüzleşmek ve onlardan kaçmamak coşkuya kavuşmanın ilk anahtarıdır. Acıların nedenini anladığınızda kurtulmak için çözümler de gelir . Her sorunuzun cevabını bulduğunuzda artık yalnız olmadığınızı, varoluşun sizinle olduğunu hissedersiniz. Acılardan özgürleşerek coşku yoluna girersiniz. Bu yol çiçeklerle dolu bir yoldur ve sonsuzdur.
Acılar yerini coşkuya bırakınca yeniden doğduğunuzu hissedersiniz. 
Eski sen yok olur ve yeni sen doğar. Yenilenmiş olarak yeniden doğduğunuzda hayata yeni gözlerle bakarsınız. Gerçek doyumu yaşar ve saadet ile dolarsınız. Geçmiş ve gelecekten özgürleşir sadece şu anın ve şimdinin tadını çıkarırsınız. Mutluluk denen şey budur. Mutluluk dışarıda, bir yerlerde değildir; mutluluk sizin özünüzdedir.
Coşku, gerçek doyum ve mutluluğa kavuşturur. O zaman göreceksiniz ki, daha önce peşine düştüğünüz tüm mutluluk sandığınız şeyler geçiciymiş ve gerçek değilmiş. Ancak gerçek ile karşılaştığınızda sahteyi net bir şekilde seçebilirsiniz.
Eğer ki acılar geri dönerse onlardan kaçmamak gerekir, onları tüm çıplaklığıyla görmek gerekir. Nedenini anlayıp gözlemlemek gerekir.
Acının derinliklerine indiğinizde orada işte saf coşkuyu göreceksiniz. 
Anlayış ve gözlem, coşkuya giden yolun kapılarını açar. Bu yol çiçeklerle kaplıdır.
Gerçek coşku ortaya çıktığında, içinizden dans etmek, şarkı söylemek gelecek ve kendinizi tutamayacaksınız. Farkındalık yükselecek, acıların köklerini kurutacaksınız. Coşku bahçesine girecek ve orada nedensizce dans edeceksiniz..