Biri size yardım ettiğinde borçlu hissedersiniz çünkü diğerinin üstünlüğünü vardır yardım kavramında. Ruh özgür olmak ister fakat yardım almakla ruhun özgürlüğünü kısıtlanmış hissedersiniz, oysa bu sadece egonun yorumudur; "biri benden neden üstün olsun?"
Oysa insan ilişkilerinde nasıl yardım ediyorsanız yardım almasını da bilmelisiniz. Bu ruh halini yaşatan kişi birine yardım ettiğinde kendini üstün görüyordur. Üstün gördüğü için de yardım alırken ters empati kuralı işler ve kendini borçlu ya da aşağılanmış hisseder.
Bu sadece bir algıdır. Toplum sizi yardımsever biri olmanız için koşullar ve siz bir robot gibi yardım ederek kendinizi iyi biri hissetmeniz sağlanır. Oysa bu sadece toplumsal şartlanmadır. Yardım etme kararı size değil topluma aittir. Öncelikle altı ay kadar kimseye yardım etmeyin ve özgürleşin. Sonrasında neden yardım etmeniz gerektigine ya da gereksizliğine karar verin. Derin empati, karşınızdaki kişinin de siz olduğunu idrak ettirir.
Eğer bunu yapabilirsiniz yardım aldığınız kişiyi de kendiniz görür ve yardımı sevgiyle kabul edersiniz. Bu şekilde zamanı geldiğinde o güzel insana yardımın karşılığını da ona sevgiyle eğilerek kat kat fazla ödeyebilirsiniz. Ve bundan haz da alabilirsiniz. Bilinç olarak bu yolda kendinize yardım etmiş oldunuz. İyiliğin kıymetini bilmek yerine intikam almak, "ben iyiliğe layık değilim" demektir. Bunu yaratacaksınız, çünkü kalbinize bunu yazdınız.
Biri size yardım ettiğinde borçlu hissedersiniz çünkü diğerinin üstünlüğünü vardır yardım kavramında.
