Cadılar ve Bayramları
Varlığının en büyük delili insî şeytanlar olan şeytan, altın devrini yaşıyor. Fıtratından uzaklaşmış, isyana dalmış, günahlarla insan bedenlerine yerleşip dabbe olmuş debelenerek bayram ediyor.
İlmeğini insanın boynuna geçirmiş, kanın damarlarda dolaştığı gibi dolaşıyor, insanı oradan oraya savurup duruyor. Bâtılı körü körüne taklid eden, insaniyetlerinden sukut etmiş, kendi bayramlarına burun kıvırıp, bunları kutlamayı ilkel bulan bahtsız gençler, kendilerini zombi, şeytan, hayalet ve her çeşit hayvanın kılığına sokarak insanı insanlığından utandıracak ilkelliklere bürünüyor ve şeytanlara en büyük hazzı yaşatıyorlar.
Rabb'imiz insanın en büyük düşmanının şeytan olduğunu, onlarla mücadele etme yöntemlerini Kur'an-ı Kerim'de bildirmiştir. Yine insan için en güzel numune-i imtisal olan Peygamber Efendimiz (sav) hayatıyla, sünnet-i seniyyesiyle bu düşmanlara karşı insanın kendini nasıl muhafaza edeceğini ve hangi silâhlarla onlara karşı koyacağını tatbik ederek göstermiştir. Düşmanını tanımadan onlarla mücadele etmek zordur. Şeytanın tuzağı zayıftır aslında.
Bir diğer düşman olan nefisle birlikte koordineli çalışır, nefse üstadlık yapar, vesvese verir. Düşmanı alt etmenin yolu ona karşı bir savunma sistemi geliştirmektir. Arıyı zehirli iğnesiyle, gülü dikeniyle, tohum ve çekirdekleri sert kabuklarıyla yaratan Allah kendisine istiâze edip sığınan insanı da hafiziyetiyle muhâfaza edecektir.
İnsanın istidadının kuvveden fiile çıkmasına, derecesinin yükselmesine yarayan şeytanla ancak Allah'ın yardımı ile mücadele edebiliriz. Allah'ın zikrinden yüz çevirenler, Kur'an'ın kalesinin dışına çıkanlar, yine Kur'an tezgâhında yapılmış takva zırhını giymeyenler, sünnet-i seniyye siperinden ayrılanlar, istiğfar silahıyla kendi cihâzatını tamir etmeyenler düşmanın oyununa gelip mağlubiyet yaşamaya mahkum olurlar.
Bazen küçücük bir kıvılcım büyük bir binanın yanmasına sebep olduğu gibi şeytanın hilesi küçük olmasına rağmen tahribatı büyük oluyor.Temizlenmeyen kir zamanla katılaştığı gibi tevbe ve istiğfar ile temizlenmeyen kalp zamanla katılaşır, paslanır ve insanın en kıymetli şeyi olan imanının oradan çıkmasına sebebiyet verir.
Bu sebeple işlenen günahı küçük görmek, önemsememek insanı helâka sürükler. Allah'ın Gafur, Tevvab, Afüvv, Kuddüs gibi isimleri günahın, kusurun varlığının delilidir. İnsan nisyan ile bazen aldanabilir.
Mühim olan Allah'ın rahmetinden ümidini kesmeyip bir an evvel O'na sığınmasıdır. Şeytan, bu "Ben" asrında, insanın kusurunu bilip istiğfar ve istiâze yoluna gitmemesi için her türlü gayreti gösterdiğinden insan, dâima bir nefis muhasebesi yaparak Rabb'ine sığınmalıdır.
Sıkıntı olduğunda başkalarını ittiham etmek, nefsini hatasız görmek yine şeytanın bir desisesidir. Şeytanın insanla olan mücadelesi kıyamete kadar devam edecektir. Kibri sebebiyle lanetlenmiş, tek gayesi insanın imansız olarak bu dünyadan göçmesidir.
İnsanın insaniyet makamından aşağıya düşmesi onu memnun eder.
"De ki: Ey Rabb'im! Şeytanın vesveselerinden Sana sığınırım. Onların yanımda bulunmalarından da Sana sığınırım ey Rabb'im!"
