ÖLÜMÜN KİMSESİZLİĞİ!
Kadının cenazesini hiç tanımayan yabancılar gelip kaldırmışlar… Hiç tanımadıkları kadına, “hakkınızı helal ediyor musunuz?” diye soran hocaya; “Helal olsun” diye bağırmışlar…
Kim bu kadın?.. Romalı Perihan…
Yaşamının son senelerinde perişan..
Rivayet çok, ölmüşsün ya; konuşup duralım... Bakımsızmış… Hiç bakanı yokmuş, yemek yemiyormuş, günde 2,5-3 litre gazoz içiyormuş… Yanına kimseyi yaklaştırmıyormuş. Ve tek başına evin de ölüvermiş… Cenazesine sahip çıkan kimse olmamış, belediye kaldırmış. Nasıl bir hayat hikayesi vardı kadının? Güzeldi, ihtişamlıydı. Onların, bunların masalarında oturmuş, yemekler yemişti… İpekli dekolte elbiseler, inci kolyeler, aşklar, yalanlar, kaytarmalar... Nice ilişkiler yaşamıştı…Nice adamlar, sinsice o kadına aşık olmuştu. Hayatı çapraz bulmaca gibiydi. Kimbilir ölmeden önce, neler hissediyordu? Onca kalabalıklardan, kimsesizliklere sürüklenmişti… Yüzündeki yalnız kırışıklıklar, arta arta yalnızlığı da artmıştı.. Öyle ya kırışıklıklarında kalabalığı, yalnızlığı vardı. Öyle bir yere gelmişti ki; o yer hiçbir yer değildi… Boğaz’da bir yalı, banka da kocaman parası olsaydı ve ölseydi… Mutlaka yalıyı, parayı bekleyen birileri olacaktı.. Paran yoksa, yalnızlığını bekleyen kimse olmuyordu ki…
Ortaksız yalnızlık…
Hayat ne kadar sert!
Yalnız kalmak için ne yaptım? sorusu, artık çok geç.
Bebek camii... 10-15 kişi…
Fakirsin, yalnızsın, tenhasın.
Perihan Benli… Nur içinde yat.
Funda'ya takılanlar...
Zümrüt gözlü, su sesli ZARA'nın konseri var.. 14 Mayıs Cumartesi gecesi Bostancı Gösteri Merkezi’nde.. Koşa koşa oradayım. Adam, 3 oğlundan sonra doğan kızına Celaliye adını koymak istemiş.. Anasının adıymış. Karısı itiraz etmiş, olmaz tatlım, pek kötü demiş. Boşanma davası açmışlar..( Evliliğin pamuk ve ipliği hali.) Elin kızı, elin kızı diyen aileden bıkmış gelin.. Boşanma davası açmış. Elin oğlundan boşanacağım demiş.. (Haklı kız.)
