NEFES ALAMAYANLAR
George Floyd’un son sözleri “nefes alamıyorum” oldu. Maalesef bu sözlerin yer aldığı görüntüleri hepimiz izlemek zorunda kaldık. Polis, Floyd’un boğazından dizini kaldırıp ayağa kalkma, kaldırma ihtiyacı görmedi ama Floyd’un alamadığı nefes için ABD ve birçok Batılı ekonomide binlerce insan kendisini ayağa kalkmak zorunda hissetti. Bu kalkışma ironik yönler taşır. Çünkü -en azından katılımcıların bir bölümü bakımından- asırlarca dünyanın boğazına basanlar da aynı kimselerdir.
Boğazına basılan ya da bastıkları milyonlarcası için bu insanların tamamı sessiz kalmayı tercih etti; Türkistan, Irak, Filistin, Suriye, Somali, Nijer, Burkina Faso, Orta Afrika, Myanmar, Cezayir… Ve asırlardır nefes alamayanların onlarcası -dünya 5’ten büyüktür lehtarları- seslerini duyurmak için çırpınıyorlar. Libya gibi özgürleşmek ihtiyacındalar. Ama ne çare…
Kapitalizme karşı “meta nasrullah” çığlıkları yükseltmekte dünyanın dört bir tarafından.
Yıkılacaksın kapitalizm. Kaçışın yok. Niyetler düzeldiğinde sana prim veren bulunmayacak. Tozun bile kalmayacak. İçlerinde seni yeşertenlerden vebalı gibi kaçılacak. Senin iş modellerini dayatmaya çalışanlar horlanacak. Faizcilik ar meselesi sayılacak yeniden.
Fakat çok uyanık ve akletmek şartıyla (Müslümanlık davasının zekâ meselesi olması hasebiyle)... Her sözümüz, her davranışımız, her alış-verişimiz kapitalizmin işine yarama potansiyeli taşır. İhtiyacımız olan sadece niyet farkındalığı; kapitalizmin amaçlarına mı hizmet edeceğiz, yoksa insanlığın yüksek menfaatine (refahına) mi? Bu farkındalık kurtaracak insanlığı. Yoksa anne sevgisini dahi amaçlarına alet etmeye devam edecek kapitalizm.
Niyetler düzeldiğinde çözülecek tüm sorunlar. Her şey aslına rücu edecek. İnsan olmanın keyfini alacağız. İnsan olmak güzel şey… Bunun hayvanlar da farkında…
