SONA YAKLAŞIRKEN NE SÖYLEMEK İSTERSİNİZ?
Ve ‘seninleyim’ diyen yanındaki arkadaşların düşüp yara almaman için senden önce önündeki taşları birer birer alıp yolunu açmalı...”
Aşık Veysel’in dediği gibi ‘İki kapılı bir handa gece gündüz yol almak’ değil mi hayatın kendisi? Nereye olduğunu, ne kadar süreceğini ve nasıl son bulacağını bilmeden gidiyoruz.
Bazen sonsuz ömürlere sahip deli danalar misali sağa sola bakmadan koşarken bazen de hiç ama hiç acelemiz yok ‘az olsun ama anlamlı olsun’ mantığıyla tavşan kanı çaylarımızı yudumlayarak keyfini çıkarmayı tercih ediyoruz hayatın.
Kimimiz ‘bana sevgisi yeter’ diyerek sadece yüreğimizdekini alıp gidiyoruz gidebildiğimiz yere kadar kimimiz de hayallerimizi tıka basa yüklediğimiz el arabalarını döke saça içinde kalanlarla sürmeye çalışıyoruz yürürken.
Kimimiz ‘sen’ diyebildiklerimizin yüklediği adrenalin ile dağları taşısa da yıkılmadan gidiyor kimi de yüreğini bağladığı balonu dolduracak sıcacık nefese duyduğu hasretle uçamadan sürünüyor.
Kimimiz; ne mal ne makam ne de güç ile elde edemeyip “ey AŞK ben yandım tutuştum küle dönüp kavruldum SEN-i ararken” diyerek huzur veren sohbetleri, dokunuşları, bakışları ve debisi yüksek akışları arıyor kimi de ‘amaaannn sende boş ver’ deyip kim olduğunu ve ne olduğunu önemsemeden ruhsuzca anlık zevkleri kovalıyor.
Kimimiz; tüm zorluklara rağmen pes etmeden ‘ben değil biz’ diyor kimi de ‘satmışım Dünya’nın alayını’ deyip vicdanları tarumar ediyor.
Kimimiz çabuk yorulup bulduğu ilk ağacın gölgesinde derin bir uykuya dalıyor kimi de alıyor sazı eline hem çalıp hem’ de söyleyerek hayat yolunda topladıklarını saçıyor öğüt olsun diye arkadan gelenlere.
Her canlının bir ömrü var elbette. Önemli olan giriş-gelişme-sonuç bölümlerindeki Kainat’ tan aldıklarımız ve Kainat’ a verdiklerimizdir. Ve sonuca yaklaşırken ‘çok koştum çok yoruldum ama hiç zevk almadım bir şey anlamadım’ cümlesini mi ‘çok koştum çok yoruldum ama hem mutlu oldum hem’ de mutlu ettim’ cümlesini mi söylemek istiyorsunuz?
